Ale już swobody. PATROKLUS Amen. Wczoraj o godzinie dwudziestej dwadzieścia Jaša pojawił się w komisariacie rejonowym włoskiej dzielnicy i usiłował zgłosić jakieś włamanie. - To do pana! Potem roześmiała się nienaturalnym głosem i prędko rzekła do Madzi: – Odpowiedz: tak czy nie? - Kto taki? Patrz,tu są klapy. Nagle widząc, że okno Polnej Różyczki otworzyło się, urwał w pół zdania i rzekł: – Wybacz pan, lecz czekają na mnie. Nie marłbym na starość z głodu w ułusie! bo reszta dla pana obojętna. W drodze ustawy można tworzyć również inne rodzaje samorządu. – Więc ja pana będę egzaminować – mówiła Stasia – i będę bardzo nielitościwą. We wcześniejszych natomiast utworach zdecydowanie potępiał sanocki gawędziarz wartości kultury oświecenia. Miał sporo pieniędzy i żołnierzy. A potem niech mą rękę albo śmierć wybiera. Za to góry obfitują w wielkie bogactwa mineralne. Nie brakło, jak łatwo pojąć, i zboża, zwłaszcza umielonego, mąki, którą wraz z słoniną i wędlinami wysyłano z wielkim zyskiem aż na morze flandryjskie. - Za mała to suma - Bóg widzi. Co to było owdzie Na skale,co się od was oddaliło, Nimeście spadli? Miłość nauki jest jak ów płomień piorunowy, którego niczym ugasić nie można, dopóki nie strawi swej pastwy i nie uleci tam, skąd wziął początek - do nieba! Oficyjerowie – wszystko szlachta z naszych szlachta z naszych stron, familianci, godni ludzie, ale prawie na każdym jest kondemnatka. - Pokaż. Jeżeli mojej guwernantce, której zwrotką tylko, samej jednej? Po krzykach: "W prawo!